P-508 wylądował czyli z muzeum na orbitę

Są w historii takie przedsięwzięcia, gdzie naturalny porządek rzeczy jest zachowany. Jeżeli coś się tworzy to właśnie inżynierowie są liderami przedsięwzięcia. Od nich zależy co i jak jest budowane. Dla każdego, kto swoją inżynierkę traktuje jako wielką frajdę i przygodę życia to udział w takim przedsięwzięciu jest bezcenny.

Pamiętam że dla mnie jednym z takich wręcz mitycznych wydarzeń był pierwszy lot człowieka na Księżyc. Może to dlatego iż wciąż  pamiętam ten wieczór. Mając lat ledwo cztery, po późno- wieczornym seansie telewizyjnym u cioci, wciąż zachodziłem w głowę jak dwu facetów, tak pokracznie ubranych, taką wielką rakietę, na Księżycu z powrotem do pionu postawiło. Tytaniczna robota, ale zdołali. Amerykanie!

Dlatego też mając pod koniec lat dziewięćdziesiątych  okazję odwiedzić Międzynarodowe Muzeum Lotnictwa i Astronautyki, z wypiekami oglądałem oryginalny lądownik LEM. Już wiem, że nie było to takie trudne. LEM – jeden z egzemplarzy, który nie poleciał był tam czasowo eksponowany. Command Module Apollo 11 jest oryginalny.

Jedno z dwu oryginalnych zdjęć z tej wycieczki. LEM się nie załąpał.

W lampowym świecie do mitycznych rozmiarów (i bajońskich cen ) urósł jeden przyrząd – miernik (a właściwie tester) lamp elektronowych P-508. Dlatego też nie mniejsze emocje wzbudził u mnie ów miernik, który szczęśliwe wylądował w moim warsztacie.

Był w praktycznie w idealnym stanie. Bez większych zniszczeń, zadrapań czy ubytków.

Oryginalny lakier zabezpieczający.

Doprowadzenie go do stanu pełnej sprawności zajęło mi ledwo jeden wieczór, długi i emocjonujący wieczór. Na szczęście dostępna jest instrukcja obsługi i wzorcowania, a sam przyrząd nie wykazał żadnych znaczących uszkodzeń wewnętrznych.

Pewnego rodzajem wyzwana było wyczyszczenie zaśniedziałych styków, siarczki nawet schodziły łatwo, a specyficzna konstrukcja nie ułatwiała dostępu do styków. Gimnastyka nadgarstka pełna.

Jednocześnie była to doskonała okazja do zapoznania się z tą przeciekawą konstrukcją, w swojej inżynierskiej doskonałości bezkompromisową. Same porządne elementy, solidny montaż i brak oszczędności na materiałach.

Czyścimy styki.

Oporniejsze styki traktujemy drucianym pędzelkiem,

Sprzwdzenmie diod germanowych - sprawne.

Niestety takie podejście  zaskutkowało przeogromną masą całego ustrojstwa, po to też po bokach dwa solidne uchwyty zamocowano. Jak kto słaby to w dwie osoby udźwigną.

Po kilku godzinach pracy z patyczkiem, szmatką i preparatem do styków udało się przeczyścić każdy kontakt, jeszcze jedna godzinka i przyrząd wykalibrowano.

Przyrząd wzorcujemy przy 220V

Wszystkie pomiary za pomocą miernika elektromagnetycznego

Miernik pracuje na napięciu wyprostowanym, ale nie filtrowanym - stąd rozbieżność przy pomiarach miernikiem cyfrowym

Pełna kalibracja udana.

Po 45 latach przyrząd w pełnej gotowości do lotu. Ciekawe, ile czasu by amerykanom zajeło lądownik z muzeum do lotu przysposobić. Chyba by się im nie udało – dokumentacja mogła się nie zachować. Takie rzeczy to tylko u wschodniego sąsiada się mogą zdarzyć.

Co do wagi przyrządów, to kolega kiedyś budujący elektronikę sterującą koparkami w górnictwie odkrywkowym wspominał, że plan produkcji określano im jak to w górnictwie - w tonach. tonach  sprzętu elektronicznego. Zatem nie ma się co dziwić solidności obudowy. W końcu na Księżyc się tym nie lata.

Jeszcze posta nie skończyłem pisać, a już miejscowe stadko lampiarzy się zleciało i lampy dawaj sprawdzać. Mnie to cieszy - oni sprawdzają lampy, a ja P-508. Jak na razie wszyscy zadowoleni.