W ostatnich dziesięcioleciach, w epoce kiedy zapanowała względna sytość, kiedy większe niebezpieczeństwa zostały opanowane lub nie wydają się groźne, bardzo trudno zmusić społeczeństwo do wysiłku. Trudno ludzi oderwać od stołu czy z kanapy i skierować wysiłek w stronę światlejszej przyszłości.
Jednym z takich strachów, które w imię bezpieczeństwa tym razem zdrowia miała skłonić ludzi do wydania większych pieniędzy na nową lodówkę, czy droższe kremy, inne okulary przeciwsłoneczne, była "dziura ozonowa". Ale szybko okazała się tylko przejściowym zjawiskiem, dotykającym głównie południowej półkuli. Nie ma już w dziennikach TV informacji o aktualnej dawce UV docierającej do ziemi.
W imię powszechnego dobra sięgnięto zatem po ekologię pod hasłem "globalnego ocieplenia".
Jest to temat nadal bardzo żywy i gorący (pomimo, iż zeszłoroczna zima stanowczo "uczonym" teoriom zaprzeczyła, zobaczymy co będzie w tym roku). Mój chomik już obsypuje trocinami swoją norkę, więc zaryzykuje prognozę, iż lekka nie będzie.
Ale wróćmy do meritum, otóż w ramach działania całego wielkiego aparatu walczącego z emisją CO2, powstało pojęcie "carbon footprint" tłumaczone na język ojczysty jako "ślad węglowy". Najbardziej tym śladem została napiętnowana energetyka, gdzie każda wyemitowana tona CO2 jest dodatkowym kosztem, liczonym i rozlicznym przez całe armie biurokratów. Walczymy z CO2, ale prawa fizyki są nieubłagane. Jeśli spali się węgiel to powstaje dwutlenek węgla. Nie mniej wszystko to dzieje się by dostarczyć ludziom elektryczność, dla oświetlenia i oświecenia.
Prowadząc w pracy kilka projektów, spotkaliśmy się już z wymaganiem zamawiającego, aby podać jaką emisję CO2 spowodowało wytworzenie i dostarczenie komponentów sytemu sterowania. Wyobrażam sobie nakład pracy na określenie tego nowego parametru, wielka biurokratyczna robota. W imię szczytnych celów oczywiście. Ale to nie wszystko - istnieje w firmie coś co nazywa się Car Policy. Głównym parametrem przy doborze samochodów służbowych jest tam deklarowana przez producenta emisja CO2 na kilometr, i co ciekawe zależy od stanowiska kierowcy. Biurokracja ma się w najlepsze. Ni jak to nie wpływa na sposób prowadzania samochodu przez użytkowników.
Ślad węglowy znalazłem także w jednym z remontowanych Calypso. Skrzynka drewniana od środka ponad lampą EL84 wyraźnie była przysmolona. Swoisty "carbon footprint". Ślad który raczej cieszy, mówi iż ktoś słuchał radia, oświecał swój umysł kontaktem se światem, i robił to przez dziesiątki lat.
Z dzieciństwa pamiętam inny carbon footprint, ślad po lampie naftowej na sosrębie mojego rodzinnego domu. Zawsze mnie intrygował, ostatnio był przez długie lata zasłonięty regałem. Ale w ubiegłym roku po przemeblowaniu znów ukazał się w całej swojej pełni. Ślad, iż mój dziadek, moja rodzina oświecała się lampą naftową.
Oświetlał tylko do 1936, kiedy w Bukowinie uruchomiono własną lokalną elektrownię.
W tych dniach w Warszawie, nie daleko od miejsca gdzie mieszkam, zbierają się tysiące ludzi by radzić w ramach tzw. Szczytu Klimatycznego m.i. o ograniczeniu emisji CO2. Mam nadziejęm, iż carbon footprint z tego całego szczytu nie odciśnie się na dachu Stadionu Narodowego. Ostatecznie można by ten dach otworzyć.
Mniej się zużyje paliwa w korkach, mniej zużyje papieru, energii na oświetlenie, zaparzy kaw itp. Globalnie emisja CO2 będzie mniejsza, a może ktoś znów dostarczy nam trochę radości.
P.S. Szkoda jednak, że nie popadało poza stadionem, troche by ostudziło kilkaset rozpalonych głów. :-(
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz