INTERCONTINENTAL czyli zobaczyć i pooglądać można

Pamiętam, w latach szkolnych wycieczkę do stolicy, gdzie jedną z atrakcji dla chłopaka z prowincji była wizyta w czterogwiazdkowym hotelu Victoria INTERCONTINENTAL - urwaliśmy się na pół godzinki ze zwiedzania zabytków, by wnętrze hotelu obejrzeć. Z perspektywy lat - dziecięcy wybryk, ale pamiętam warto było zobaczyć troszkę innego, lepszego świata. 

Teraz to nie tylko możemy o tym lepszym świecie posłuchać, możemy radia z tego lepszego świata kupić, za grosze, no ... powiedzmy setki złotówek. 

Ilekroć przez Zgierz przejeżdżam, to kolega Tomasz zawsze coś ciekawego do bagażnika wrzuci, a to z tekstem „… cud radyjko, weź posłuchaj czy na tych krótkich to dobrze daje, bo …” , „ … a tu masz to wymiany tylko ECH81, radio na germanach robione, cud niemieckiej techniki … „  itp. i tak dalej. A ja ciekawością napędzany, rozum zostawiwszy na boku – pakuję do bagażnika i wiozę do Warszawy. Tak sobie nieraz myślę, „po co to żem taszczył, ładował, rozpakowywał”.

Chyba tylko by konstruktorskie zamysły poodgadywał,  porozgryzał dlaczego zrobili to tak, a nie inaczej. Tak by połechtać troszkę moje inżynierskie kombinowanie, nad techniką podziw wzbudzić i pozwolić się pozachwycać wytworami rąk i umysłu.

A skoro tak, to pozwólcie, że z Wami się podzielę. Radio to „globalny” odbiornik przenośny Schaub-Lorenz „INTERCONTINENTAL” o symbolu (wg. dokumentacji załączonej) 110553/58/59.

Dosyć solidne, może nie aż tak ciężkie jak Julia Stereo z bateriami, nie mniej swoje waży.

– na pierwszy rzut oka zdało się, że rok produkcji został w tym symbolu zaszyfrowany, ale nie - wg. Radiomuseum to model produkowany w latach 1966-69, na co zresztą wskazują zastosowane półprzewodniki np. BF134/138). Bo i to radio jest tranzystorowe, mieszaniec technologii germanowej i krzemowej (głowica).

Rozdzielone strojenie FM i AM, do tego dla AM dwa pokrętła, chociaż w zasadzi jedno – prosta przekładnia powoduje, że górne to zgrubne, a dolne dokładne ustawienie zapewnia, nawet ze skalą. 

Zakres fal długich, średnich i pięć zakresów fal krótkich – przełączanych bębnowym przełącznikiem z boku.  Do tego klawiszowa regulacja szerokości pasma i ARCz dla FM. I tu ciekawostka – zakres do 108MHz czyli rzeczywiści globalne radio, nie tylko dla Niemców budowane.

Kanał 70! 108MHz - super RMF FM się cieszy,

W chwili obecnej  – bardzo pożądana cecha. Odpadają złożone przestrojenia zakresu (Kometa – że wspomnę) czy też różnego rodzaju konwertery. Lewe pokrętło to wyłącznik i głośność w jednym, a na dodatek po naciśnięciu poziom baterii pokazuje i chyba (nie sprawdzałem) tak jak w Julce, w bateryjnym reżimie podświetla skalę.

Baterii nie wkładałem, a Tomasz wykorzystał to miejsce na składowania dokumentacji odbiornika.

Zobaczcie jaka internacjonalna informacja oService Manual-u w pojemniku na beaterie umieszczonym !

Z tyłu pod przesuwaną klapką wyjście/wejście na diodowym gniazdku i złącza antenowe.

Na tej ściance też nietypowe dodatkowe złącze - jak się z opisu zorientowałem – do podłączenia anteny samochodowej (?)

Brakuje mi wyjścia na dodatkowy głośnik czy słuchawki. Ale dźwięk z radia rekompensuje wszystko -  jest bardzo dobry, przypuszczam że w tym brzmieniu pomaga fakt, iż obudowa jest z drewnopochodnej płyty zbudowana i obklejona czymś co introligatorski papier może przypominać. Delikatne to co nieco, ale jakoś bez większych uszczerbków 50 lat przetrwało.

Troszkę zapachu warsztatu nabrało - taka delikatna nutka dobrego tytoniu była do złapania po rozpakowaniu. W dolnej części obudowy jest miejsce na baterie i kabel sieciowy, nawet ze specjalnymi otworami na wtyczkę. Tak jak napisałem na baterie i na kabel – nie tak jak w Julce, gdzie pojemnik albo baterie, albo kabel sieciowy zawiera.

Tu mamy też jeden taki element, który pozwolę sobie skrytykować  – do otwarcia pojemnika trzeba odkręcić dwie śruby – bez groszowej monety -  nie poradzisz, paznokciem nie idzie.

Polskie 20 groszy wtrące!

Odkręcenie powyżej umieszczonych czterech wkrętów (standard Philips) powyżej daje wgląd w środek. No ładne to i skomplikowane, dla mnie troszkę za delikatne by grzebać i paluchy wkładać.

Germany - te to grają, nie to co krzemowe  ;-)

Ale popatrzeć można, i miło. Delikatne trymerki, ślicznie nawinięta koszykowa cewka na antenie ferrytowej – no fajne.

Jest także wspominana  przekładnią z koralikową, przez Tomasza wspominaną. Coś mi się kołacze, że podobne rozwiązanie widziałem w jakimś radzieckim odbiorniku – i bębnowy przełącznik i koralikowy łańcuszek.

Dużo miedzi, lub miedziowanych elementów, widać ze radio miało być dobre i dobrze grać. Taki kawał dobrej inżynierskiej roboty, nie pod bezwzględne dyktando księgowych i specjalistów od skracania życia produktów.

Dalej nie rozkręcałem, zabrałem na górę by w miarę stabilnych warunkach obsłuchać. Długie ładne, właściwie to tylko PR1, ale zawsze to Jedynka. Średnie, no niestety słychać przetwornice, ale wieczorem bardzo znośne. Krótkie rzekłbym, no takie sobie – więcej by można oczekiwać, ale jak sobie obiecałem – grzebać nie będę.

Z braku wyjścia na słuchawki postanowiłem oszczędzać uszy rodzinie i tylko z pół godzinki „powarczałam i posyczałem” tym radiem. Oj, trzeba kochać te szumy i trzaski by wyłowić wśród niech głos chińczyka po polsku mówiącego – bo na radiofonicznych krótkich tylko to zostało. RWE i Głosu Ameryki po polsku nie uświadczysz.

Kto ciekaw (i mam możliwość) może więcej elektroniki tego modelu na stronie Radiomuzeum pooglądać. Rzeczony egzemplarz, był przez Tomasza uratowany i zaopatrzony – rączka jakaś tak znajoma, antena nie cała się chowała – no i brakowało mapki i poradnika nasłuchowca, ale cóż chcieć  przewie 50-tka stuknęła.

 A INTERCONTINENTAL  - no troszkę z perspektywy lat wygląda inaczej.

Nie mniej radio działa i gra, a to w naszym wieku najważniejsze.