Zaplanowany śmieć czyli śmierć po okresie gwarancji

Ostatnio zostałem poproszony przez jednego z moich kolegów, młodszych kolegów, z pokolenia inżynierów którzy nie mają w domu lutownicy, o naprawienie routera firmy A… . Po ponad dwu latach ciągłej pracy (kto by wyłączał router na noc) sprzęt definitywnie odmówił posłuszeństwa. Znaczy się nie definitywnie, po włączeniu zasilania przez kilka sekund migał lampkami, wróć!!!, migał niebieskimi diodami LED i zamierał. Szybka diagnoza przeprowadzona z pomocą wujka Google doprowadziła kolegę do wniosku, iż uszkodzeniu uległ jeden z kondensatorów elektrolitycznych.

Przypadłość na tyle znana i opisywana, że nie może być przypadkowa. Widać producent dołożył wielu starań by zaprogramować ograniczony okres użytkowania urządzenia. Dwa lata, koniec gwarancji i kup nowe!  Techniczne (i środowiskowe) barbarzyństwo! Numer znany od prawie stu lat – patrz „spisek żarówkowy”. Kondensator o trochę dziwacznej pojemności 680uF (aż za dokładnie w tym miejscu), nie mniej wyraźnie wyróżniający się typem, producentem i nawet kolorem. Taki fioletowy – żałobny.

Oczywiście napuchnięty!

Otwarcie obudowy od razu potwierdziło trafność diagnozy. Niestety próba wylutowania dostępnymi w moim warsztacie lutownicami nie powiodła się. Lutowie stawiało odpór praktycznie każdej temperaturze, a 300W kolby, godnej prac dekarskich, nie było sensu wyciągać – trudno trafić. Cóż, spoiwo bezołowiowe zostało urzędniczo wprowadzone (wymuszone) jako jedynie słuszne 10 lat temu (dyrektywa RoHS). Ono to okazało się wyjątkowo trudno topliwe. Za nic nie udawało się wylutować śmiercionośnego (dla urządzenia) kondensatora i pozostało tylko dolutowanie (od spodu) dwu przewodów i wklejenie zastępczego (już w miarę normalnego).

Wstydzę się, ale nie adało się zgodnie z rzemiosłem

Wygląda tragicznie, ale działa.

Lutowałem oczywiście zakazanym tinolem, zawierającym ołów. Łatwo topliwym, dobrze trzymającym i nie podlegającym destrukcji z biegiem czasu – słowem śmiertelnie niebezpiecznym dla producentów sprzętu elektronicznego i ich kasy.

Wielki prezent od kolegi Tomasza. Prawdziwa ołowiowa cyna. Żaden RoHS zgodny erzac.

Aż się boję czy nie zapuka do mojego warsztatu Sanepid łącznie z uzbrojonymi  Inspektorami Środowiska czy innej służby, i w trosce o moje zdrowie* zakażą nie tylko używania materiałów bez RoHS i innych dyrektyw środowiskowych, naprawiania czegokolwiek - bo zaburza postanowienia dyrektywy WEEE i w ogóle wszelkich innych działań i czynności, które ograniczają ich zyski.

A przede wszystkim informowania innych o ich niecnych działaniach i programowaniu śmierci urządzeń elektronicznych – (dlatego celowo wykropkowałem nazwę firmy na początku artykułu). Może nie tylko urządzeń, problem może dotyczyć nas wszystkich w dużo większym stopniu. Wąsy cynowe, powstają samodzielnie w bezołowiowych lutach i powodują zwarcia. Rodzi to poważnie niebezpieczne sytuacje,  nie tylko dla kierowców Toyot Camry. Jest już spotykane w najbardziej newralgicznych układach zabezpieczeń instalacji nuklearnych.  Ot, taka zaplanowana samozagłada.

* - raczej im chodzi o moje pieniądze